Zatrzymanie na 48 godzin – co robić? Poradnik krok po kroku dla rodziny zatrzymanego

Zatrzymanie bliskiej osoby przez policję lub inną uprawnioną do tego służbę to zawsze szokująca i stresująca sytuacja. Rodzina często czuje strach i bezradność, nie wiedząc, jak pomóc zatrzymanemu. Warto jednak zachować spokój – pierwsze godziny po zatrzymaniu są kluczowe dla dalszych losów sprawy. W tym poradniku wyjaśniam, na czym polega procedura zatrzymania na 48 godzin w polskim prawie karnym oraz co może zrobić rodzina zatrzymanego, aby zapewnić mu najlepszą ochronę. Przedstawiam wszystko krok po kroku – od momentu zatrzymania przez policję, poprzez przewiezienie na komisariat, poinformowanie bliskich, skorzystanie z przysługujących praw, aż po decyzję o ewentualnym wniosku o tymczasowe aresztowanie. Dowiesz się, jakie prawa przysługują zatrzymanemu, dlaczego tak ważny jest szybki kontakt z obrońcą, oraz jak pomoc adwokata po zatrzymaniu może wpłynąć na dalszy przebieg sprawy.

Krok 1: Moment zatrzymania przez policję – co się dzieje?

Zatrzymanie następuje zazwyczaj niespodziewanie – może mieć miejsce na ulicy, w domu lub w pracy, gdy policja podejrzewa daną osobę o popełnienie przestępstwa. Funkcjonariusze (umundurowani lub w cywilu) mają prawo użyć środków przymusu, np. kajdanek, jeśli to konieczne dla bezpieczeństwa. W momencie zatrzymania policjanci powinni poinformować zatrzymanego o przyczynie zatrzymania – krótko wyjaśnić, za co i na jakiej podstawie prawnej jest zatrzymywany. Może to brzmieć np.: „Jest pan zatrzymany pod zarzutem udziału w zdarzeniu X”. W praktyce bywa, że szczegółowe powody są przedstawiane później, ale osoba zatrzymana powinna usłyszeć ogólny powód już na miejscu.

Ważne: W chwili zatrzymania policja musi pouczyć osobę o jej podstawowych prawach. Zatrzymany nie zawsze jest w stanie wszystko zapamiętać w stresie, ale funkcjonariusze zazwyczaj wręczają pisemne pouczenie o prawach (np. formularz z wypisanymi uprawnieniami). Już na tym etapie bliska osoba (jeśli jest obecna przy zatrzymaniu) powinna zapytać funkcjonariuszy, dokąd zatrzymany zostanie zabrany i z jakiej jednostki (komisariatu) pochodzą policjanci. Warto zanotować te informacje – gdzie trafi zatrzymany i za co jest zatrzymany – to pomoże w dalszych działaniach. Pamiętaj, że policjanci wykonują swoje obowiązki i nie należy stawiać oporu; najlepiej spokojnie uzyskać podstawowe informacje. Po zatrzymaniu na miejscu zdarzenia osoba zostanie przewieziona radiowozem do odpowiedniej jednostki policji gdzie rozpocznie się formalna procedura zatrzymania.

Krok 2: Przewiezienie na komisariat – formalności i powiadomienie bliskich

Po zatrzymaniu policja transportuje osobę do jednostki policji. Na komisariacie rozpoczynają się formalne czynności związane z zatrzymaniem. Funkcjonariusze spisują protokół zatrzymania, w którym odnotowane są dane osobowe zatrzymanego, dokładny czas i miejsce zatrzymania, przyczyna zatrzymania oraz informacje o pouczeniu o prawach. Zatrzymany ma prawo zapoznać się z treścią protokołu i otrzymać jego kopię. W protokole można również znaleźć pouczenie o przysługujących prawach – jest to ważne źródło informacji zarówno dla zatrzymanego, jak i dla rodziny.

Powiadomienie rodziny: Bardzo istotną kwestią jest kontakt z bliskimi. Polskie prawo nie przyznaje zatrzymanemu prawa do samodzielnego telefonowania do rodziny, ale przewiduje obowiązek policji powiadomienia wskazanej osoby na żądanie zatrzymanego. Oznacza to, że zatrzymany powinien poprosić funkcjonariuszy o zawiadomienie konkretnej bliskiej osoby (np. małżonka, rodzica, pełnoletniego dziecka) o fakcie zatrzymania. Jeżeli zatrzymany wyrazi taką wolę, policjanci mają obowiązek niezwłocznie poinformować tę osobę o zatrzymaniu i o miejscu, w którym zatrzymany przebywa. Niestety w praktyce bywa różnie – zdarza się, że rodzina otrzymuje bardzo szczątkowe informacje lub wcale nie zostaje poinformowana, zwłaszcza jeśli zatrzymany nie zdołał przekazać takiej prośby. Dlatego jeśli jesteś rodziną zatrzymanego i dowiadujesz się o zatrzymaniu (np. z innych źródeł), warto jak najszybciej samodzielnie zadzwonić na lokalny komisariat lub numer alarmowy i spróbować ustalić, czy bliski został zatrzymany i gdzie się znajduje. Podaj dane zatrzymanego i zapytaj, czy przebywa w danej jednostce. Pamiętaj jednak, że policja może udzielić szczegółowych informacji tylko jeśli zatrzymany wyraził zgodę na powiadomienie. Na początku możesz usłyszeć jedynie potwierdzenie zatrzymania bez podawania szczegółów. Nie zrażaj się – kluczowe jest potwierdzenie miejsca pobytu bliskiego.

Na komisariacie poza spisaniem protokołu policja może również dokonać przeszukania osoby i rzeczy zatrzymanego. Pasy, niebezpieczne przedmioty czy telefony komórkowe są zazwyczaj odbierane na czas zatrzymania (telefon może zostać zatrzymany jako dowód lub w celu sprawdzenia zawartości). Zatrzymany powinien przekazać policji ewentualne leki, które musi regularnie przyjmować – ma prawo do opieki medycznej w razie potrzeby, więc należy poinformować o stanie zdrowia lub koniecznych lekach. Rodzina może dopytać policję, czy potrzebne jest dostarczenie np. leków lub podstawowych rzeczy osobistych (choć przy zatrzymaniu trwającym do 48 godzin zwykle nie ma możliwości ani potrzeby dostarczania dużej ilości przedmiotów).

Krok 3: Prawa zatrzymanego – jak z nich skorzystać?

Każda osoba zatrzymana ma zagwarantowane pewne podstawowe prawa zatrzymanego. Znajomość tych praw jest bardzo ważna – pomaga to zarówno zatrzymanemu, jak i rodzinie dopilnować, by policja należycie ich przestrzegała. Oto najważniejsze uprawnienia, które przysługują osobie zatrzymanej przez policję:

• Prawo do informacji o przyczynach zatrzymania: Zatrzymany ma prawo wiedzieć, za co został zatrzymany i na jakiej podstawie prawnej. Policja powinna jasno poinformować o podejrzeniu popełnienia konkretnego czynu zabronionego. Te informacje (okoliczności zatrzymania i podstawa prawna) znajdą się również w protokole zatrzymania.
• Prawo do bycia wysłuchanym: Po poinformowaniu o przyczynach zatrzymania policja powinna dać zatrzymanemu możliwość krótkiego ustosunkowania się do sytuacji. Może on złożyć krótkie oświadczenie (np. zaprzeczyć udziałowi w przestępstwie lub wyjaśnić okoliczności). Uwaga: Jest to tylko wstępne oświadczenie przy zatrzymaniu – nie jest to jeszcze formalne przesłuchanie, a zatrzymany ma prawo odmówić składania jakichkolwiek wyjaśnień na tym etapie (patrz prawo do milczenia).
• Prawo do milczenia: Zatrzymany nie musi odpowiadać na pytania policji ani składać wyjaśnień bez obecności adwokata. Ma prawo odmówić odpowiedzi na wszelkie pytania aż do czasu skonsultowania się z obrońcą. Skorzystanie z prawa do milczenia jest często zalecane, dopóki zatrzymany nie porozmawia z adwokatem – wszystko, co powie w emocjach, może zostać zaprotokołowane i użyte w dalszym postępowaniu. Rodzina powinna uświadomić bliskiego (jeśli ma taką możliwość kontaktu pośredniego), że ma pełne prawo nic nie mówić do czasu przybycia prawnika.
• Prawo do obrońcy (adwokata): To jedno z najważniejszych praw. Zatrzymany ma prawo żądać kontaktu z adwokatem lub radcą prawnym od samego początku zatrzymania. Policja na żądanie zatrzymanego musi niezwłocznie umożliwić mu kontakt z obrońcą oraz bezpośrednią rozmowę (na osobności, choć funkcjonariusz może być w zasięgu wzroku, nie powinien słuchać rozmowy). W praktyce oznacza to, że jeżeli zatrzymany poprosi o adwokata, policjanci powinni pozwolić mu np. zadzwonić do wybranego prawnika lub skontaktować się sami z adwokatem wskazanym przez zatrzymanego. To prawo jest kluczowe dla obrony – dalszą część poradnika poświęcam temu, dlaczego szybki kontakt z obrońcą jest tak istotny.
• Prawo do powiadomienia bliskich: Jak wspomniano wyżej, zatrzymany może wskazać osobę (np. kogoś z rodziny) do powiadomienia o zatrzymaniu. Policja ma obowiązek zawiadomić tę osobę na żądanie zatrzymanego. Warto, by zatrzymany skorzystał z tego prawa – to najszybszy sposób, aby rodzina dowiedziała się, gdzie jest i co się stało. Gdyby policjanci z jakiegoś powodu zaniedbali ten obowiązek, rodzina powinna o to dopytać i domagać się przekazania informacji.
• Prawo do opieki medycznej: Jeżeli zatrzymany czuje się źle, jest ranny lub potrzebuje leków, ma prawo do pomocy medycznej. Na żądanie zatrzymanego policja powinna wezwać lekarza lub zapewnić dostęp do leków. Zdrowie i bezpieczeństwo zatrzymanego podczas pobytu w jednostce są bardzo ważne – funkcjonariusze mają obowiązek traktować go humanitarnie.
• Prawo do tłumacza: Jeśli zatrzymany nie posługuje się biegle językiem polskim, przysługuje mu bezpłatna pomoc tłumacza. Dotyczy to zarówno rozmów z policją, jak i dokumentów – musi rozumieć, o co jest pytany i co podpisuje. Rodzina cudzoziemca powinna upewnić się, że policja wie o barierze językowej i zapewni tłumacza.
• Prawo do otrzymania protokołu zatrzymania: Zatrzymany musi dostać odpis protokołu zatrzymania. Warto, by przekazał go swojemu adwokatowi tak szybko, jak to możliwe, ponieważ dokument ten zawiera podstawowe informacje o zatrzymaniu (powód, czas, pouczenia, ewentualne oświadczenia zatrzymanego).
• Prawo do zażalenia na zatrzymanie: Jeżeli zatrzymany (lub jego obrońca) uważa, że zatrzymanie było bezzasadne lub przeprowadzone niezgodnie z prawem, może wnieść zażalenie do sądu. Ma na to 7 dni od momentu zatrzymania. W zażaleniu sąd oceni legalność i zasadność zatrzymania. Warto skorzystać z pomocy adwokata przy sporządzaniu takiego zażalenia – jednak to już dzieje się nieco później. Na etapie trwającego zatrzymania najważniejsze jest skupienie się na bieżącej obronie i uniknięciu dłuższego pozbawienia wolności.

Powyższe prawa powinny zostać przedstawione zatrzymanemu zaraz po przewiezieniu na komisariat (często w formie pisemnej do podpisu). Jako rodzina, warto być świadomym tych uprawnień – możesz upewnić się, że bliski o nich wie (np. przekazać mu tę wiedzę wcześniej, profilaktycznie) oraz monitorować, czy policja je respektuje. W razie naruszeń adwokat będzie mógł reagować.

Krok 4: Szybki kontakt z obrońcą – dlaczego pomoc adwokata po zatrzymaniu jest kluczowa?

Jedyną osobą uprawnioną do bezpośredniego kontaktu z zatrzymanym od pierwszych chwil (poza funkcjonariuszami) jest obrońca, czyli adwokat lub radca prawny działający w sprawie. Niezwłoczny kontakt z adwokatem to często czynnik decydujący o dalszych losach zatrzymanego. Oto, dlaczego szybkie zaangażowanie obrońcy jest tak ważne:

• Dostęp do informacji: Adwokat, jako profesjonalny pełnomocnik, może szybciej ustalić, o co dokładnie podejrzany jest zatrzymany, jaki jest numer sprawy i który prokurator lub policjant ją prowadzi. Rodzina często napotyka „mur informacyjny”, natomiast adwokat, po okazaniu upoważnienia do obrony, ma prawo uzyskać podstawowe informacje o zarzutach i dowodach. Dzięki temu można opracować strategię obrony już na wczesnym etapie.
• Ochrona praw zatrzymanego: Obrońca dopilnuje, aby procedura zatrzymania przebiegała zgodnie z prawem i żeby prawa zatrzymanego były przestrzegane. Będzie obecny przy przesłuchaniu oraz przy innych czynnościach z udziałem podejrzanego. Adwokat przypilnuje, by zatrzymany nie został np. zmuszony do przyznania się w nielegalny sposób czy poddany presji.
• Doradztwo i przygotowanie do przesłuchania: Najczęściej w ciągu tych 48 godzin policja lub prokurator przesłucha zatrzymanego w charakterze podejrzanego (po przedstawieniu zarzutów). Obecność adwokata podczas przesłuchania jest ogromnie ważna – adwokat zadba o to, by pytania były zadawane zgodnie z procedurą, a przede wszystkim doradzi klientowi, kiedy odpowiadać, a kiedy skorzystać z prawa do milczenia. Często najlepszą strategią na tym etapie jest nieudzielanie pochopnych wyjaśnień, zwłaszcza jeśli dowody nie są nam znane. Adwokat może pomóc sformułować ewentualne wyjaśnienia w sposób, który nie pogorszy sytuacji zatrzymanego.
• Szybsze podjęcie działań prawnych: Już w trakcie zatrzymania adwokat może podjąć pewne działania – na przykład złożyć zażalenie na zatrzymanie, jeśli są ku temu podstawy (choć formalnie Sąd rozpatrzy je już po zwolnieniu zatrzymanego). Co ważne, adwokat może też rozmawiać z prokuratorem nadzorującym sprawę i próbować przekonać, że tymczasowe aresztowanie nie jest konieczne. Bywa, że przedstawienie przez obrońcę pewnych argumentów lub dowodów (np. adresu stałego zamieszkania, gwarancji stawiennictwa, propozycji poręczenia majątkowego) już na etapie zatrzymania sprawi, że prokurator odstąpi od wniosku o areszt.
• Wsparcie psychiczne i komunikacja: Nie można przecenić wpływu psychologicznego – dla zatrzymanego rozmowa z zaufanym adwokatem to często jedyne źródło otuchy i poczucia, że ma po swojej stronie kogoś, kto działa na jego korzyść. Adwokat poinformuje też rodzinę o aktualnej sytuacji zatrzymanego (w granicach dyskrecji i za zgodą klienta) – dzięki temu bliscy nie są pozostawieni w niepewności.

Jak zorganizować pomoc prawną? Rodzina powinna jak najszybciej znaleźć adwokata specjalizującego się w prawie karnym i ustanowić go obrońcą zatrzymanego. W praktyce odbywa się to poprzez podpisanie upoważnienia do obrony i przekazanie go prawnikowi. Adwokat może zostać ustanowiony przez samego zatrzymanego (jeśli ma taką możliwość) lub przez rodzinę w porozumieniu z zatrzymanym, ale także każdą inną osobę nawet niespokrewnioną. Wiele kancelarii prowadzi dyżury 24/7 w sprawach pilnych – warto poszukać w internecie (np. pod hasłami „adwokat Wrocław prawo karne” lub w swoim regionie) adwokata, który jest gotów podjąć interwencję natychmiast. Pamiętaj, że rejonizacja nie ma znaczenia – adwokat z innego miasta również może działać w miejscu zatrzymania. Najważniejsze, by był to doświadczony obrońca w sprawach karnych i aby skontaktować się z nim bez zwłoki.

Wskazówka: Gdy tylko dowiesz się o zatrzymaniu bliskiej osoby, poinformuj policję, że zamierzacie skorzystać z pomocy adwokata. Podaj (jeśli już wiesz) nazwisko i numer telefonu adwokata lub zapowiedz, że jesteś w trakcie organizowania obrońcy. Dzięki temu funkcjonariusze będą świadomi, że zatrzymany nie jest pozostawiony sam sobie. Następnie jak najszybciej skontaktuj się z wybranym prawnikiem i przekaż mu wszelkie informacje, które udało się ustalić (miejsce przetrzymywania, ewentualny zarzut). Szybka reakcja może uchronić bliskiego przed dłuższym pozbawieniem wolności.

Krok 5: Po 48 godzinach – wniosek o tymczasowe aresztowanie czy wolność?

Zatrzymanie przez policję ma charakter tymczasowy i zgodnie z prawem nie może trwać dłużej niż 48 godzin. Ten okres (liczony od momentu faktycznego ujęcia osoby) to maksymalny czas, w którym organy ścigania muszą zdecydować, co dalej. Są dwie możliwości: zwolnienie zatrzymanego lub skierowanie sprawy do sądu z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania.

• Zwolnienie po upływie 48 godzin: Jeśli w ciągu tych dwóch dób nie zostaną zebrane dowody wystarczające do zastosowania dalszego izolacyjnego środka lub prokurator uzna, że areszt nie jest konieczny, zatrzymany powinien zostać zwolniony najpóźniej z upływem 48 godzin od zatrzymania. Czasem zwolnienie następuje wcześniej – prawo wymaga natychmiastowego zwolnienia, gdy ustaną przyczyny zatrzymania. Przykładowo, jeśli policja wyjaśni sprawę szybciej lub okaże się, że zatrzymana osoba jest niewinna, nie trzeba czekać pełnych 48 godzin. Po zwolnieniu zatrzymanego postępowanie karne może toczyć się dalej (osoba może mieć postawione zarzuty i będzie odpowiadać z wolnej stopy), ale przynajmniej odzyska wolność i może normalnie kontaktować się z rodziną oraz przygotowywać obronę. Niekiedy prokurator może zastosować wobec takiej osoby inne środki zapobiegawcze niezwiązane z pozbawieniem wolności – np. dozór policji (obowiązek regularnego zgłaszania się na komisariat), zakaz opuszczania kraju czy poręczenie majątkowe (potocznie kaucja). Są to jednak środki wolnościowe, pozwalające osobie pozostać z rodziną w domu. Adwokat zatrzymanego zwykle dąży do tego, by w razie wypuszczenia z komendy zaproponować właśnie takie łagodniejsze rozwiązania zamiast aresztu, jeśli w ogóle prokurator rozważa dalsze zabezpieczenie postępowania.
• Wniosek o tymczasowe aresztowanie: Jeśli jednak organ prowadzący sprawę uzna, że istnieją przesłanki do izolowania podejrzanego dłużej (np. poważny zarzut, obawa ucieczki, mataczenia czy recydywa), wówczas prokurator przed upływem 48 godzin kieruje do sądu wniosek o tymczasowe aresztowanie zatrzymanego. W momencie skierowania wniosku osoba staje się formalnie do dyspozycji sądu, a policja przekazuje ją (z reguły wraz z aktami sprawy) do sądu. Bardzo ważne: od chwili przekazania do sądu biegnie kolejny termin 24 godzin, w ciągu którego sąd musi odbyć posiedzenie aresztowe i podjąć decyzję. Posiedzenie sądowe z reguły odbywa się w ciągu kilkunastu godzin od przekazania wniosku – podejrzany (już nie „zatrzymany”, lecz formalnie podejrzany w sprawie) jest doprowadzany przed oblicze sądu, często jeszcze tego samego lub następnego dnia rano.

Udział obrońcy: Na posiedzeniu Sąd rozpatruje wniosek prokuratora o zastosowanie tymczasowego aresztu. Jest to krytyczny moment, ponieważ decyzja sądu zadecyduje, czy bliski trafi do aresztu śledczego na okres do 3 miesięcy (taki jest maksymalny początkowy okres tymczasowego aresztowania), czy też odzyska wolność. Adwokat może brać udział w tym posiedzeniu i aktywnie bronić zatrzymanego – przedstawia argumenty przeciwko aresztowi, wskazuje np., że podejrzany ma stałe miejsce zamieszkania, rodzinę, pracę (co zmniejsza obawę ucieczki), że do tej pory współpracował z organami, albo podważa zasadność samych zarzutów. Może też zaproponować alternatywne środki zapobiegawcze (jak wspomniany dozór czy kaucja) zamiast aresztu. Obecność obrońcy na posiedzeniu aresztowym jest ogromnie ważna – osoba bez adwokata ma małe szanse skutecznie przekonać sąd samodzielnie. Dlatego ponownie widać, jak istotne jest zapewnienie pomocy prawnej już od momentu zatrzymania.

Decyzja sądu: Sąd po wysłuchaniu prokuratora, obrońcy i samego podejrzanego wydaje postanowienie. Może uwzględnić wniosek i zastosować tymczasowe aresztowanie (wtedy bliski zostanie przewieziony do aresztu śledczego – niestety oznacza to dalsze rozłąkę z rodziną, choć będzie już możliwy np. kontrolowany kontakt listowny czy widzenia za zgodą organów). Jeśli sąd nie uwzględni wniosku – wydaje decyzję odmowną – podejrzany zostaje natychmiast zwolniony. Niezależnie od decyzji, posiedzenie aresztowe kończy okres zatrzymania. Łączny czas pozbawienia wolności od chwili zatrzymania nie przekroczy 72 godzin (48 godz. do decyzji prokuratora + maks. 24 godz. do decyzji sądu). Jeśli z jakiegoś powodu sąd nie zdążyłby podjąć decyzji w ciągu 24 godzin od przekazania sprawy (zdarza się to bardzo rzadko), podejrzanego również należy zwolnić – prawo chroni każdego przed bezterminowym przetrzymywaniem bez decyzji sądu.

Podsumowując: Po upływie 48 godzin Twój bliski albo będzie wolny, albo będzie oczekiwał na decyzję sądu w sprawie aresztu (ewentualnie już po decyzji sądu – trafi do aresztu tymczasowego). Pierwsze dwie doby zatrzymania to zatem czas intensywnych działań – policja i prokurator starają się zebrać dowody, przesłuchać podejrzanego i ocenić, czy wnosić o areszt. Z kolei obrona musi działać równie szybko: wykorzystać te godziny na przygotowanie strategii i argumentów przemawiających za zwolnieniem zatrzymanego.

Najważniejsze na koniec – rola rodziny i szybkie działanie

Dla rodziny zatrzymanego najtrudniejsza jest bezsilność, ale pamiętaj, że Twoje działania mogą realnie pomóc bliskiej osobie. Pierwsze godziny po zatrzymaniu mogą zadecydować o przyszłości sprawy, dlatego skup się na następujących krokach:

1. Zdobądź informacje: Ustal, gdzie przebywa zatrzymany i jakie są zarzuty (choćby ogólnie). Dzwoń na komisariaty, pytaj dyżurnych – nawet jeśli otrzymasz skąpe informacje, ważne by potwierdzić miejsce osadzenia.
2. Zapewnij obrońcę: Nie zwlekaj ze znalezieniem dobrego adwokata od spraw karnych. Kontakt z obrońcą zorganizuj tak szybko, jak to możliwe. Pamiętaj – doświadczony adwokat (Wrocław prawo karne czy inne miasto) będzie mógł działać od razu, niezależnie od lokalizacji. Daj prawnikowi pełnomocnictwo do obrony i przekaż mu wszystkie zebrane informacje.
3. Pilnuj praw zatrzymanego: Upewnij się, że policja powiadomiła Was o zatrzymaniu (jeśli zatrzymany tego zażądał). Przypominaj o jego prawach – choć bezpośrednio nie masz wpływu na działania funkcjonariuszy, sam fakt, że rodzina jest świadoma sytuacji, może zdopingować organy do skrupulatnego przestrzegania procedur. Jeśli zauważysz naruszenia (np. przetrzymywanie ponad czas bez decyzji sądu), natychmiast informuj adwokata.
4. Wspieraj bliskiego psychicznie: Choć nie możesz być przy zatrzymanym, możesz okazać wsparcie pośrednio – np. poprzez obecność adwokata, przekazanie ważnych informacji (jeśli masz taką możliwość, np. podczas przekazania rzeczy osobistych), czy po prostu czekając na niego pod komisariatem lub sądem. Świadomość, że rodzina czuwa, wiele dla niego znaczy.

Na koniec warto pamiętać, że zatrzymanie na 48 godzin to jeszcze nie wyrok ani nawet formalne oskarżenie. To wstępny etap postępowania, który ma zabezpieczyć śledztwo. Dzięki szybkim i rozważnym działaniom – znajomości praw, pomocy adwokata, współpracy z organami w rozsądnych granicach – macie realny wpływ na to, czy Wasz bliski wyjdzie na wolność po tych dwóch dobach, czy też będzie musiał stawić czoła poważniejszym środkom jak tymczasowy areszt. Jako rodzina możecie najlepiej pomóc poprzez natychmiastowe zapewnienie mu fachowej obrony i wsparcie na każdym kroku. Zachowajcie spokój, działajcie szybko i wspólnie z obrońcą dbajcie o prawa zatrzymanego – to najlepsza droga, by chronić wolność i dobro Waszej bliskiej osoby.